สามีข้าคืออสูรบรรพกาลตัวร้ายผู้แสนอ่อนโยน温柔的丈夫 (The End)

สวัสดีค่ะนิยายเรื่องที่ 9 ขอไรต์แล้วนะคะ^_^

นิยายในเครือเจ้าก้อนพระจันทร์บุ๊คส์ของไรต์เอง เรื่องนี้ใช้นามปากกา 'พระจันทร์น้อยเยว่เยว่ 小月月

ปกนิยายนี้ไรต์ไปบรีฟจ้างนักวาดมาเองน้าาา จากเพจปกนิยายของภูตน้อย...สวยป่าววว ^_^

แจ้งเตือน : นิยายมีการติดเหรียญนะคะ

มีฉาก NC++ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

สามีข้าคืออสูรบรรพกาลตัวร้ายผู้แสนอ่อนโยน 温柔的丈夫

โปรย

ดวงจิตเธอเกิดใหม่ในนิทานของปู่ที่ชอบเล่าให้ฟังตอนเด็กๆ เธอมาเกิดใหม่ในร่างเด็กสาวที่ถูกเลือกให้เป็นบุปผาบรรณาการเพื่อส่งไปเป็นภรรยาของจ้าวอสูรบรรพกาลที่เป็นตัวร้ายในนิทานของปู่ แล้วเธอจะทำอย่างไรดีเมื่อร่างนี้เป็นเพียงแค่ตัวประกอบเล็กๆแบบเล็กมากที่จะต้องตายระหว่างเดินทางเข้าไปในป่าร้อยอสูรเพื่อไปหาจ้าวอสูร...

เอาเถิดเมื่อเธอมาเกิดใหม่ในร่างนี้แล้วก็จะไม่ยอมตายลงง่ายๆตามเรื่องราวในนิทานของปู่หรอกนะ รอก่อนเถอะหูแหลมเดี๋ยวม่านม่านคนนี้จะทำให้หลงรักหัวปักหัวปำเลย..

ว่าแต่เจ้าหูแหลมทำไมมีรูปร่างแบบนี่ไปได้เล่า...ไหนที่ปู่เล่านิทานให้ฟังบอกว่าเขามีร่างกายเหมือนมนุษย์ทุกอย่างทั้งก็ยังมีหูแหลมๆด้วยนี่นา หื้ม?...

หลงไคซุน

อสูรบรรพกาลหมาป่าสีเงินตัวร้าย จ้าวอสูรในตำนานที่ทั้งมนุษย์ เทพ สัตว์อสูรต่างพากันหวาดหวั่น ยามฆ่าช่างแสนโหดเหี้ยมอำมหิตกัดกระชากฉีกทึ้งร่างของศัตรูจนสูญสิ้นวิญญาณ ไร้ซึ่งความปราณี เต็มไปด้วยสัญชาตญาณสัตว์อสูรที่แสนดุดันและดิบเถื่อน แต่ใครจะรู้ว่ายามได้คลั่งรักแล้วจะแสนอ่อนโยนขี้อ้อนได้ถึงเพียงนั้น...

ถงม่านม่าน

หญิงสาวที่ทะลุมิติมาอยู่ในร่างสตรีแสนธรรมด๊าธรรมดา แต่กลับได้กลิ่นกายหอมหวานที่ไม่ธรรมดามาครอบครอง สำหรับสัตว์อสูรทั่วไปยามได้กลิ่นกายนางราวกับต้องพิษร้ายทำลายแก่นปราณจนแหลกสลาย แต่สำหรับจ้าวอสูรบรรพกาลหมาป่าสีเงินหรงไคซุนนั้นกลิ่นหอมของนางช่างหอมหวานและเยี่ยวยาปราณวิญญาณของเขาให้มีแต่ความสงบ ทั้งยังยั่วยวนชวนให้หลงไหลจนแทบอยากจะฝากฝังกายหลอมรวมร่างตามติดนางอยู่ตลอดเวลา...

ยามแรกเจอ

“ฮึ่ม แฮร่ เจ้ามนุษย์น่ารังเกียจ” ร่างกลมเล็กสีเงินวาวส่งเสียงฮึ่มฮั่มขนพองฟูใส่มนุษย์สตรีตรงหน้า ทั้งที่ร่างกายอสูรของตนในตอนนี้ก็แทบไม่เหลือพลังแม้แต่จะยืนแล้ว

“หื้ม เจ้าพูดอันใดน่ะข้าฟังไม่รู้เรื่องเลย แต่เจ้าตัวนุ่มฟูดีจังเลยน้าาา มาให้ข้ากอดเสียโดยดีเถิด” มือบางยื่นเข้าหาช้าๆ อย่างอดใจไม่ไหวจริงๆ กับความน่ารักของสัตว์ตัวน้อยตรงหน้า

“ฮึ่ม กรร แฮร่ ” ได้แต่ส่งเสียงข่มขู่ พร้อมคิดในใจว่าสตรีโง่งมผู้นี้เป็นเพียงบุปผาบรรณาการ แล้วยังกล้าเอานมมาเบียดๆหน้าเขาอีก แถมนางยังตัวเหม็นยิ่งนัก ฮึ้ยย 

“คิก คิก ชอบใช่ไหมล่าาา หื้ม จุ๊บ ๆ” จับร่างเล็กๆนั้นยกชูขึ้นตรงหน้าก่อนที่นางจะเริ่มทั้งฟัดทั้งหอมไม่หยุด

"หงิง หงิง" อื้ม ว่าแต่เหตุใดสัมผัสจากเนื้อตัวนางจึงดีมากเช่นนี้กันเล่า

ยามคลั่งรัก

“ม่านม่าน เมียข้า จุ๊บ! ๆ ๆ ตัวเจ้าหอมนุ่มนิ่มถึงเพียงนี้ ผิวก็งดงามลื่นมือข้าดียิ่งนักเมียรักของข้า”

“หูแหลมท่านอย่าเอาแต่จับข้ากินได้หรือไม่ ให้ข้าได้ไปทำอย่างอื่นบ้างเถิด”

“แต่ข้ายังทำลูกออกมาได้ไม่กี่ตัวเองนะ ขอลูกเพิ่มอีกไม่ได้หรือ หื้ม”

ม่านม่านทำหน้าราวกับปลาตายใส่คนตรงหน้าเมื่อได้ยินคำเรียกที่สามีเรียกลูกๆ ของนางกับเขาว่าตัว!! แต่จะเรียกว่าคนก็ไม่ได้อีก ก็เจ้าก้อนแป้งของนางกับเขาเป็นลูกครึ่งมนุษย์ครึ่งอสูรนี่นา อ้อ!แล้วก็ยังมีสายเลือดเทพอีกนิดหน่อยด้วย ลูกๆของนางก็เป็นลูกเสี้ยวล่ะนะ รูปร่างมนุษย์แต่มีหูมีหางกระดิกดุ๊กดิ๊ก ๆไปมาได้ด้วยนะ...

ฝากติดตามครอบครัวอสูรกันด้วยน้าา ^_^  เรื่องนี้แนวคลั่งรักฟินๆค่า

©สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์พุทธศักราช 2537 (ฉบับเพิ่มเติมพุทธศักราช 2558)

ไม่อนุญาตให้แสกนหนังสือ ดัดแปลง ปลอมแปลงหรือคัดลอก ภาพและเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งเพื่อสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์หรือทางอื่นทางใดก็ตามไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้น เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์แล้วเท่านั้น​